Για το Πεντελικό
Το Πεντελικό, ζωτικός φυσικός πόρος της Αττικής, είναι άρρηκτα δεμένο με τον Δήμο Πεντέλης και τους κατοίκους του. Αποτελεί αφ’ ενός ισχυρό τοπικό πλεονέκτημα, λόγω των δυνατοτήτων περαιτέρω βελτίωσης της ποιότητας ζωής των δημοτών που παρέχει και αφ΄ ετέρου συνιστά μόνιμη εστία κινδύνου σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Πρόκειται για το πιο κακοποιημένο βουνό της Αττικής, λόγω της ανεξέλεγκτης εντατικής εξόρυξης μαρμάρου, που άφησε πίσω της ένα σεληνιακό τοπίο – οπτική ρύπανση του λεκανοπεδίου, των επαναλαμβανόμενων πυρκαγιών, που αποδεκάτισαν την χλωρίδα και την πανίδα του, και της έντονης οικιστικής πίεσης στην περίμετρό του.
Χρόνια τώρα, και ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, ακούμε σωρεία υποσχέσεων για προστασία του Πεντελικού, αλλά οι καταστροφές (πυρκαγιές, ανεξέλεγκτη απόρριψη μπάζων, αυθαίρετα, καταπατήσεις, κλπ.) συνεχίζονται απρόσκοπτα. Πρόσφατα μάλιστα διατυπώνονται υποσχέσεις για επεκτάσεις σχεδίων πόλης, προφανώς σε βάρος του βουνού.
Υπό το φως των όλο και πιο συχνών καταστροφικών εκδηλώσεων των επιπτώσεων της κλιματικής απειλής και με γνώμονα το μακροπρόθεσμο συμφέρον των κατοίκων του Δήμου και της Αττικής, θέτουμε ως στρατηγικό στόχο την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας του Πεντελικού, η οποία περνά από την αποκατάσταση του ανασκαμμένου τοπίου και την ολική ανάκτηση της χλωρίδας και της πανίδας του.
Διεκδικούμε ένα βουνό, ασφαλές καταφύγιο για τους μόνιμους κατοίκους του, την πανίδα του, και χώρο ήπιας αναψυχής για τους κατοίκους του Δήμου και ολόκληρου του Λεκανοπεδίου, με σεβασμό της φέρουσας ικανότητας του χώρου και υπό την διαχείριση (αστυνόμευση, συντήρηση, πρόληψη, προστασία) ενός Δημόσιου Φορέα.
Είμαστε αντίθετοι με την αλόγιστη διασπορά αστικών χρήσεων στο βουνό (γήπεδα, θέατρα, χώρους στάθμευσης, κλπ.) που προβλέπονται από το προωθούμενο (και υποτιθέμενο) masterplan και την άσκηση δραστηριοτήτων που καταστρέφουν την χλωρίδα και εκδιώκουν την πανίδα, όπως ο μηχανοκίνητος αθλητισμός.
Και επειδή η επίτευξη των στόχων αυτών προϋποθέτει την ανάκτηση της ιδιοκτησίας του βουνού, αποκτά άμεση προτεραιότητα η εφαρμογή του νόμου του Τρίτση (ν. 1811/1988) περί κύρωσης της “Σύμβασης παραχώρησης στο Δημόσιο της δασικής και αγροτολιβαδικής περιουσίας των Ιερών Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος”.